Dat is wat ik hardop tegen mijzelf moet zeggen terwijl alles om mij heen draait.
Ik zit midden in een Ménière aanval (draaiduizeligheid) en begin te hyperventileren.
Ik kom niet verder dan de rand van mijn bed.
De paniek overvalt me, mijn ademhaling hoog in mijn borst.
Beneden hoor ik bekende geluiden.
De kinderen die aan het kletsen zijn. Manlief die vraagt wat ze op hun brood willen.
Het doet mij zo'n verdriet dat ik hier zo zit en niet weet hoe lang dit nog gaat duren.
Niemand kan mij helpen bij zo'n aanval. Ik weet dat het overgaat. De vraag is, hoelang duurt het deze keer.......
Het voelt alsof ik in een draaimolen zit, die niet meer stopt met draaien. En ik, ik kan geen kant op.
Maar de rest van het gezin wel. Zij gaan gaan door.......
De rest van de dag duurt lang. Ik sleep me letterlijk overal doorheen. De aanval is over, de klachten die erbij horen niet.
Werken lukt vandaag niet. Manlief brengt de kinderen (alweer) naar school.
Ik mag niet zeuren, even streng zijn voor mijzelf. Ik kan namelijk best wel even de kinderen ophalen, de was doen, een mail beantwoorden.
Ik doe alles vanuit standje "overleven".
Terwijl ik heel goed weet dat ik voelen en luisteren naar mijn lijf zo belangrijk is.
Maar in mijn hoofd is maar één ding belangrijk!
Een betere dag. Een dag waar ik kan genieten van de kleine dingen die zo vanzelfsprekend zijn voor de anderen om mij heen.
De ziekte van Ménière, deze complexe aandoening brengt heel veel uitdagingen met zich mee, waarvan vele onzichtbaar voor de buitenwereld.
Herkenbaar voor jou?
*onvoorspelbare aanvallen
*lichamelijke klachten waar jij dagen/weken mee loopt.
*onbegrip op je werk/thuis/vrienden
*innerlijke strijd met jezelf.
Toverstokje?
Helaas geen toverstokje, geen wondermiddel wat gelijk helpt en zorgt dat het nooit meer terug komt.
Adem halen en vertrouwen!
Laten we samen kijken hoe we weer de goede balans kunnen vinden. Weer kunnen vertrouwen op ons lijf.
Laat een berichtje achter als jij hulp kunt gebruiken.
Liefs
Fem
Comments