Herken je dit?

Door de Ménière heb je nu ook last van piepen in je oren en lig jij nachten lang wakker.
Je snakt naar stilte in je hoofd.
De dag doorkomen kost je al zoveel moeite en nu pakt dat concert aan tonen in je hoofd je hard verdiende rust van je af.
Uit pure wanhoop probeer je van alles om het piepen te laten stoppen. Van medicatie tot het zo laat mogelijk opblijven en dan door uitputting op de bank in slaap te vallen.
Je verlangt zo hevig naar één nacht goed slapen.

Uit balans door de die stomme draaiduizeligheid.
Een draaimolen die niet meer stopt.
Wat je normaal deed (zonder er over na te denken) is nu onmogelijk.
Niet meer snel de trap op naar boven als je wat vergeten bent. Laat staat met in één hand ook nog de wasmand.
Over elke stap moet je nadenken hoe je je voeten neerzet.

Net als de duizeligheid nu kan een paniek aanval zo de kop op steken.

Dit gevoel hangt vaak als een donkere wolk boven je hoofd.
Zo zit je ontspannen in gesprek met een vriendin in je favoriete café, een paar minuten later staat het zweet op je voorhoofd, word je overspoeld door een plotselinge golf van intense angst. Je hart bonst alsof het op hol geslagen is. De rest vervaagd en jij kan alleen maar in verlammende toestand wachten tot de rust weer terugkeert.

Het leven met Ménière is een rollercoaster aan emoties op volle snelheid.
Boosheid, verdriet, angst en frustratie.
Een normaal leven leiden, dat is wat je wilt.
Niet weer alles moeten afzeggen door een aanval of de ochtend al doorbrengen boven de wc.
Maar ook fysiek kun je het niet meer opbrengen om mee te gaan in het ritme van de mensen om je heen.
Door de constante strijd die je voert met jezelf en de symptomen ben je helemaal uitgeput, tot op het bot.